บทที่ 476

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ขอบฟ้าที่มืดมิดก็เริ่มสว่างขึ้น เป็นเวลาดึกสงัดแล้ว เสียงจากห้องนอนใหญ่ถึงค่อยๆ เงียบลง

ข้างเท้าของมู่เหยียนเซินมีก้นบุหรี่กองอยู่

เขายืนอยู่ตรงนี้ สูบบุหรี่ทั้งคืน

เสียง "แกร๊ก" ดังขึ้นเบาๆ ประตูห้องนอนใหญ่เปิดออก

ชายร่างกำยำล่ำสันคนหนึ่งเดินออกมาจากข้างในอย่างลับๆ ล่...